Hadhramaut ya da Hadramut ( حضرموت) Yemen’de, Arap Denizi ve Aden Körfezi boyunca doğuya doğru uzanan bir bölgenin adı olup, sınırları eski bağımsız Qu’aiti devletiyle örtüşmektedir. Hadramut halkı Hadhrami veya Hadhrami adı verilen bir Arap şivesini konuşmaktadır. Konik cadı şapkaları ve siyah giysileri Batı kültüründe cadıları çağrıştırsa da aşağıdaki fotoğraflar keçi çobanlığı yapan sıradan Hadramut kadınlarına aittir.
Hadramut’un “Cadı” Çoban Fotoğrafları
Tam siyah elbiseli, eldivenli ve yüksek şapkalı Hadramut kadın; Yüksek şapkaların kafaya temiz hava getirmesi beklenir; Hadramut, Arap Denizi’nde Aden Körfezi boyunca güney Arap Yarımadası’nda yer alan, Yemen’den doğuya doğru Umman’ın Dhofar bölgesi sınırlarına kadar uzanan tarihi bir bölgedir; Bölgenin adı şu anda Yemen Cumhuriyeti’nin daha küçük Hadramut Valiliği’nde korunmaktadır.
- Hadhramaut halkına Hadhramis denir;
- Dar anlamda Hadramut, 1967’de Güney Yemen’in bağımsızlığı üzerine kaldırılmalarına kadar Aden’de ikamet eden İngilizler tarafından yönetilen Aden Protektorası’nda bulunan tarihi Qu’aiti ve Kathiri saltanatlarına atıfta bulunur;
- Hadramut’un şu anki valiliği kabaca iki saltanatın eski topraklarını içeriyor;
- Geniş bir platonun dik yamacıyla sınırlanan dar, kurak bir kıyı ovasından oluşur ve çok seyrek derine batmış vadiler (mevsimlik nehir yatakları) ağı vardır;
- Hadhramaut’un belirsiz kuzey kenarı, Boş Mahalle çölüne doğru eğimlidir;
- Daha geniş bir anlamda, Hadhramaut doğudaki Mahra topraklarını, Umman ile çağdaş sınırına kadar kapsar;
- Bu, mevcut Hadramaut ve Mahra valiliklerinin tamamını ve ayrıca Shabwah Valiliği’nin bazı kısımlarını kapsar;
- Hadhramiler, vadiler boyunca geleneksel sulama istasyonlarına odaklanan yoğun inşa edilmiş kasabalarda yaşarlar.
- Hadhramiler buğday ve darı ekinlerini hasat eder, hurma için palmiye ağaçları, hindistancevizi bahçeleri ve biraz kahve yetiştirir;
- Yaylada Bedeviler koyun ve keçi beslerler;
Peygamber Muhammed’in soyundan gelen, geleneksel olarak eğitimli ve İslami kurallara sıkı sıkıya bağlı olan ve tam da bu nedenle dini ve laik işlerde oldukça saygı duyulan eski Seyyid aristokrasisi ile toplum hala oldukça kabileseldir.